มองไปข้างหน้า อดเป็นห่วงประเทศไทยไม่ได้ ที่แต่ละปี มีผู้สำเร็จการศึกษาหลายแสนคน เขาเหล่านั้นต้องการเข้าสู่ตลาดแรงงาน แต่รูปแบบการทำงานสมัยใหม่กำลังเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก เป็นรูปแบบ Cyber Physical System ที่การปรับตัวเข้าสู่กระแสยุคใหม่ต้องให้ความสนใจ แต่การศึกษาไทย ยังไม่มีการตื่นตัว ที่จะเตรียมการนักเรียน นักศึกษาให้อยู่ในโลกใหม่ ยังคงมีการเรียนการสอน เน้นเนื้อหากันแบบเดิมๆ
การทำงานยุคใหม่ เป็นยุคประสานการทำงานบนโลกไซเบอร์ (Cyber) กับโลกจริง (Physical) ที่ต้องทำงานร่วมกันเป็นเนื้อเดียวกันให้ได้ โลกในไซเบอร์ เป็นโลกออนไลน์ ที่มีเครื่องกลอัฉริยะเข้ามาเกี่ยวข้อง สามารถทำงานแทนคนได้มากมาย แม้แต่ในเรื่องการผลิตทางอุตสาหกรรม เครื่องจักรที่ชาญฉลาดจะเข้ามาทำงานแทนคน เป็นการทำงานที่ไม่ต้องคน มีหุ่นยนต์ช่วยทำงาน โรงงานทั้งโรงงานอาจมีเครื่องจักร ทำงานอย่างเป็นระบบ และเครื่องจักรพร้อมรับคำสั่ง หรือเชื่อมต่อร่วมกัน โดยเฉพาะการสื่อสารระหว่างกัน และใช้ข้อมูลผ่านทางเครือข่าย
งานในสำนักงานก็เช่นกัน รูปแบบการทำงานจะใช้ออนไลน์ ข้อมูลข่าวสารแบบดิจิทัล ผ่านทางไซเบอร์ แม้แต่เรื่องการเงิน ก็จะเป็นการใช้เงินที่เป็นการโอนารยการระหว่างกัน เป็นระบบไซเบอร์ฟิสิคัล (Cyber Physical System) รายการข้อมูล ข่าวสารจึงอยู่ในรูปออนไลน์ มีการเชื่อมต่อกับอุปกรณ์ต่างๆ (IoT) ที่ทำงานอย่างสมาร์ท มีการใช้ข้อมูลบนคราวด์ วิเคราะห์ แก้ปัญหาจากข้อมูลจำนวนมาก (Big data) จนได้คำตอบที่ดีที่สุด
ระบบการศึกษาในโรงเรียน และมหาวิทยาลัยจึงต้องเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม เมื่อวัตถุเช่นกระดาษ กำลังกลายเป็นวัตถุดิจิทัล เนื้อหาการเรียนรู้ในยุคนี้จึงแปลงร่างมาอยู่ในวัตถุดิจิทัล (Digital objects) ลองนึกย้อนดูว่า เดิมมีการใช้พจนานุกรมแบบเล่ม ปัจจุบันไม่ได้ใช้แล้ว เมื่อก่อนมีสารานุกรมเป็นตู้ ขณะนีไม่มีแล้ว มีแต่วิกิพีเดีย อยากรู้อะไรถามกูเกิ้ลได้ การเขียนหนังสือแต่เดิมใช้กระดาษกับปากกา คนรุ่นใหม่ใช้ไม่คล่องแล้ว ต้องใช้แป้นพิมพ์กับกระดาษดิจิทัลแทน จนในปัจจบัน ใช้อินพุตด้วยเสียงได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เนื้อหาการเรียนรู้ของนักเรียนรุ่นใหม่ล่องลอยอยู่บนคลาวด์ หากถามนักเรียนว่า มาห้องสมุดทำไม คำตอบที่ได้ คงไม่ใช่มาค้นหนังสือ หรือมาหาหนังสือ เพราะหนังสืออยู่บนสมาร์ทโฟนที่เชื่อมกับไซเบอร์
การจัดการศึกษาในวันนี้ คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว การเรียนในยุคดิจิทัล ที่ต้องใช้เทคโนโลยี นักเรียนทุกคนมีสมาร์ทโฟน เข้าถึงแหล่งเรียนรู้ได้ทันที ทุกที่ ทุกเวลา เนื้อหาความรู้จำนวนมากอยู่ในไซเบอร์ กิจกรรมการเรียนรู้อยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง ครูยุคใหม่จึงต้องประสาน โลกไซเบอร์กับโลกทางความเป็นจริง Physical กับวัตถุต่างๆเข้าด้วยกัน การจัดการศึกษาในวันนี้จึงเป็นรูปแบบ Cyber Physical Systems
เมื่อนักเรียนมีจอสี่เหลี่ยม สมาร์ทโฟน ที่สามารถเชื่อมกับโลกไซเบอร์ เพื่อใช้วัตถุดิจิทัล ที่มีประโยชน์ต่อการเรียนรู้มากมาย นักเรียนสามารถแปลงตัวเป็นอาร์วาตาร์ พบปะพูดคุยกับผู้อื่น มีสังคมในไซเบอร์สเปซได้ เข้าห้องเรียนดิจิทัล พบครู ตอบคำถามครูผ่านสมาร์ทโฟน พูดคุยกับเพื่อน มีห้องเรียนเสมือนจริง การจัดกิจกรรมการศึกษาบนไซเบอร์ เพื่อช่วยการเรียนรู้จึงทำได้ไม่ยาก และเป็นสิ่งที่ตรงใจเด็กมาก
ครูจึงต้องปรับตัวให้อยู่ในโลกไซเบอร์ สามารถจัดกิจกรรมการสอนได้ทั้งบนโลกจริงและโลกเสมือน หรือทำกิจกรรมร่วมกัน การเชื่อมโยงเข้าสู่เนื้อหา เพื่อการเรียนรู้ และแสวงหาความรู้บนสิ่งแวดล้อมที่มีความรู้อยู่บนคลาวด์มากมาย มีเครื่องมือที่ช่วยในการเรียนรู้มาก
Cyber Physical System จึงเป็นระบบที่ตอบโจทย์ยุค 4.0 ระบบนี้ใช้กับการศึกษาในยุค 4.0 เพื่อตอบสนองสังคม 4.0 ตามเส้นทางการพัฒนาประเทศไทยให้ก้าวเข้าสู่ยุค 4.0 แต่จะสำเร็จหรือไม่ ประชาชนคนไทยต้องก้าวเข้าสู่ยุค ที่ใช้ Cyber Physical System หรือเป็นคนไทย 4.0 ก่อน
ยืน ภู่วรวรรณ
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 www.thailandindustry.com
Copyright (C) 2009 www.thailandindustry.com All rights reserved.
ขอสงวนสิทธิ์ ข้อมูล เนื้อหา บทความ และรูปภาพ (ในส่วนที่ทำขึ้นเอง) ทั้งหมดที่ปรากฎอยู่ในเว็บไซต์ www.thailandindustry.com ห้ามมิให้บุคคลใด คัดลอก หรือ ทำสำเนา หรือ ดัดแปลง ข้อความหรือบทความใดๆ ของเว็บไซต์ หากผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของบทความนี้ไปใช้ ดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
