ตั้งแต่ "พรรคไทยรักไทย" ประสบความสำเร็จ โดยสามารถเอาชนะใจประชาชนกว่า 19 ล้านเสียง ด้วยการใช้ "นโยบายประชานิยม" จนได้เป็นรัฐบาลนานกว่า 8 ปี

มาถึงยุคที่ "พรรคประชาธิปัตย์" ได้พลิกขั้วมาเป็นรัฐบาล จึงไม่แปลกที่จะใช้จังหวะนี้ ฉวยโอกาสหยิบ "นโยบายประชานิยม" ของรัฐบาลเดิม มา "โมดิฟาย" เสียใหม่ จนกลายเป็น "อภิมหาประชานิยม" ฉบับ "อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ" นายกรัฐมนตรี

เป้าหมายหลักของ "โอกาส" ครั้งสำคัญ คือการดึงประชาชนฉบับ "รากหญ้า" ให้มาเป็นพวกเดียวกัน ถือว่าเป็นงานยากสำหรับ "นายกฯมือใหม่" อย่าง "อภิสิทธิ์"

นอกจาก "วิกฤตเศรษฐกิจโลก" ที่รุมเร้าจน "ฯพณฯ นายกฯ" ออกมายอมรับเองว่า "ได้รับผลกระทบจากวิกฤตโลก จนทำให้อัตราเติบโต จนต้องติดลบเรื่องมาถึงไตรมาสแรกของปี 2552" รวมทั้ง ยังมี "วิกฤตการเมือง" ภายในประเทศ คอยป่วนซ้ายปาดขวา ให้ต้องคิดหาวิธีแก้กันตลอดเวลา

จนประเทศต้องประสบภาวะ "ติดลบ" รายจ่ายสูงกว่ารายได้ ในที่สุด ไม่พ้นยื่นใบสมัครขอเป็น "ศิษย์อาจารย์กู้" จนฝ่ายค้านต้องยกฉายา "นักสู้กู้สิบทิศ" ให้กับรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ไปครอบครองแล้ว

แม้ตัวเลข "8 แสนล้านบาท" ที่นำมาใช้ในโครงการ "ไทยเข้มแข็ง 2555" จะเป็นจำนวนเม็ดเงินที่ "นายกฯอภิสิทธิ์" มั่นอกมั่นใจว่าจะพาประเทศฝ่าวิกฤตเศรษฐกิจไปได้ แต่ก็ไม่มีอะไรมา "รับประกัน" ความเสี่ยงในครั้งนี้ได้

หากดู "นโยบายประชานิยม" ที่พรรคประชาธิปัตย์เข็นลงสู่ประชาชนคนทุกระดับ จะเห็นว่าไม่ได้ช่วย "กระตุ้นเศรษฐกิจภายในประเทศ" ได้อย่างที่ควรจะเป็นจริงตามที่ตั้งเป้าไว้...??

ไม่ว่าจะเป็นนโยบาย เช็ค 2,000 บาทช่วยชาติ, นโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ, นโยบายเรียนฟรี 15 ปี, นโยบายเงินอุดหนุนอาสาสมัครสาธารณสุข ที่อัดลงไปในระบบ เพื่อกระตุ้นรายจ่ายภาคครัวเรือน ตั้งแต่ชนชั้นกลางไปจนถึงระดับล่าง มาถึงวันนี้ยังไม่มีท่าทีจะกระเตื้องขึ้นมา และยังกระทบต่อ

จนในที่สุดต้องผุดแคมเปญใหม่ แผนปฏิบัติการ "ไทยเข้มแข็ง 2555" ขึ้นมาขับเคลื่อน โดยเน้น 7 โครงการหลักไม่ว่าจะเป็น 1.การบริหารจัดการน้ำ 2.ระบบขนส่งคมนาคม 3.ปรับปรุงด้านสาธารณสุข 4.พัฒนาการศึกษา 5.การท่องเที่ยวและบริการ 6.การเพิ่มมูลค่าเศรษฐกิจ และ 7.การพัฒนาพื้นที่พิเศษ จังหวัดชายแดนภาคใต้

แม้จะเป็นการส่งสัญญาณที่ดีต่อ "ระบบเศรษฐกิจของประเทศ" แต่ไม่พ้นถูกวิจารณ์ว่า แผนปฏิบัติการเร่งด่วน 8 แสนล้านบาท อาจไม่สร้างความเข้มแข็งให้กับประเทศ แต่กลับไปเพิ่มความแข็งแกร่งให้พรรคประชาธิปัตย์และพรรคร่วมเท่านั้น อันมีผลมาจาก "ปฏิบัติการรุมกินโต๊ะ" แบ่งสรรปันเปอร์เซ็นต์กันอิ่มอร่อยกันถ้วนหน้า!!

ส่วนที่มาของรายได้ "นายกฯมาร์ค" คาดหวังไว้กับ "การจัดเก็บรายได้" โดยเฉพาะบรรดาภาษีบาป เหล้า บุหรี่ แม้จะช่วยให้ภาพรัฐบาลดูดี แต่ในทางกลับกันรายได้ที่เคยได้จาก "ธุรกิจบันเทิงกลางคืน" รวมทั้ง "นักท่องราตรี" ผู้มีรายได้น้อย ที่อาจได้รับผลกระทบ จนไม่กล้าระเริงแสงสีก็เป็นได้

ในขณะเดียวกัน "การจัดเก็บภาษีน้ำมัน" ที่ประชาชนคนจนได้รับผลกระทบ แต่การผุดแนวคิดเก็บภาษีทรัพย์สิน ภาษีมรดก ภาษีที่ดิน ที่เบนเข็มพุ่งเป้าไปที่ "คนรวย" ที่อาจจะเป็นการช่วยกระจายรายได้ จากคนรวยมาสู่คนรากหญ้าได้

แต่ไม่วายที่ "ประชาธิปัตย์" อาจจะต้องกลับไปตามความคิดเห็นของกลุ่มทุนในสายของตัวเอง และถ้าเมื่อใดที่กลุ่มทุน "เซย์ โน" ก็มีความเป็นไปได้ที่กฎหมายฉบับนี้เป็นอันต้องพับเก็บยาวแน่นอน

การทำคลอด "นโยบายประชานิยม" ออกมาอย่างต่อเนื่อง อาจมีผลผกผันกับ "ฐานเสียง" ก็เป็นได้ เพราะอย่าลืมว่าคะแนนเสียง 12 ล้านที่ประชาธิปัตย์ได้มาส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่ม "ชนชั้นกลาง" ที่ต่อต้านนโยบายประชานิยม   ฉะนั้น การอัดเม็ดเงินสู่ระบบ แบบไม่ลืมหูลืมตา โดยการยัดประชานิยมใส่มือประชาชน อาจมีผลในทางกลับกัน

เมื่อการดำเนินการนโยบายที่รัฐบาลไม่ได้ "ประกันความเสี่ยง" ว่าจะประสบความสำเร็จตามเป้าประสงค์หรือไม่ ก็แน่นอนว่าพรรคแกนนำอย่าง "ประชาธิปัตย์" อาจพบกับความเสี่ยงเสียเองที่นอกจากจะไม่ได้คะแนนเสียงจากคนระดับรากหญ้าแล้ว เพราะนโยบายไม่โดนใจ ยังอาจจะสูญเสีย "ฐานเสียงเดิม" ชนชั้นกลางถึงสูงที่เคยกาบัตรให้ประชาธิปัตย์ด้วยก็ได้

ที่สุดแล้วทางออกของปัญหานี้ อาจจะมาคิดเรื่องการจัดสรรทรัพยากรอย่างเป็นธรรมของผู้คนในสังคม ที่จำต้องกระจายความมั่งคั่งจาก "คนรวย" อันเป็นฐานเสียงของพรรคไปสู่ระดับ "รากหญ้า" ฐานเสียงกลุ่มอำนาจเดิม 

แล้วจัดสรรอย่างไรถึงจะเป็นธรรมและปลอดโปร่งจากกระแสคัดค้าน หรือว่า "นายกฯอภิสิทธิ์" ต้องเข็นเรื่องนี้พ่วงไปกับเวทีการปฏิรูปการเมืองในขณะนี้เสียในคราวเดียวกัน?

ที่มา : มติชนออนไลน์