No.170

เดชฤทธิ์ พลเยี่ยม

อีเมล์ : ฺBobby524@hotmail.com

แฟนเพจ : facebook.com/bobbysound88

 

 

 

“ O2R ในยุคนั้นถือว่าเป็นเจ้าพ่อตลาดดิจิตอลมิกเซอร์ ที่สตูดิโอหลายแห่งต้องมีไว้ กระทั่งมันกลายเป็นมาตฐานระดับโลก ”

 

... (เนื้อหาต่อจากตอนที่แล้ว..)...

 

          ผ่านเข้าสู่ช่วงทศวรรษ 1993 หลังจากที่ประสบความสำเร็จกับ DMP11 ซึ่งเปิดตัวไปตั้งแต่ปี 89 ยามาฮ่าได้ปล่อย DMP9 ออกมาซึ่งมีสองเวอร์ชันนั่นคือ DMP9-8 และ DMP9-16 ทั้งสองยูนิตสามารถเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน เพื่อที่จะให้รันแชนเนลได้ตั้งแต่ 24 หรือ 32 แชนเนลพร้อม กับสวิตช์ควบคุมการทำงานและลูกบิดต่างๆ และที่ขาดไม่ได้คือจอ LED นับว่าเป็นดิจิตอลมิกเซอร์เอ็นจิ้นตัวแรกๆ เลยทีเดียว ถัดมาช่วงทศ วรรษ 1994 ยามาฮ่าเปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น ProMix01 จุดเด่นของรุ่นคือสามารถที่จะโปรแกรมได้เหมือนการทำงานอะนาลอก ซึ่งให้ฟิลลิ่ง แบบเดียวกัน และมิกเซอร์บางค่ายก็ยึดใช้ตามๆ กันมา สำหรับ ProMix01 ได้ออกแบบเพื่อให้ผู้ใช้สามารถดัดแปลงเพื่อให้ทำงานได้แบบมิกเซอร์ PA เพื่อรับงานอีเว้นต์ขนาดย่อม แต่ให้ผู้ใช้จัดการทำงานได้อย่างไหลลื่นกว่าระบบเก่า และคุณภาพเสียงที่พอสู้กับคู่แข่งที่เป็นบอร์ดอะนาลอกได้ จากข้อเท็จจริงระบบมิเตอร์ก็ออกแบบมาที่ระดับ 0dB และค่าสูงสุดก่อนที่จะเกิดการแตก ซึ่งระบุไว้คือ +15dB ด้วยขนาดกระทัดรัดและให้ความรู้สึกได้ถึงกลิ่นอะนาลอก

 

 

O2R เวอร์ชันแรก

 

          กลางทศวรรษ 90 คือปี 1995 ยามาฮ่าได้เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น O2R (โอทูอาร์) สำหรับงานบันทึกเสียง ซึ่งมีการเปิดรับมาตฐานการเชื่อมต่ออย่าง AES/EBU, ADAT, Tascam และรูปแบบการส่งสัญญาณดิจิตอลในรูปอื่นๆ พร้อมกับสามารถติดตั้งการ์ดออปชันเพิ่มเติมได้ กับจำนวนแชนเนลสูงสุดที่ 44 แชนเนล พร้อมพาราเมทริกอีคิวขนาด 4 แบนด์ และไดนามิกโพรเซสซิ่ง บวกกับอินพุตดีเลย์ และมีเอฟเฟ็กต์ต่างๆ มาพร้อมกับเครื่อง สามารถทำการออโตมิกซ์และทำงานอื่นๆ ได้สารพัด สำหรับ O2R ในยุคนั้นถือว่าเป็นเจ้าพ่อตลาดดิจิตอลมิกเซอร์ที่สตูดิโอหลายแห่งต้องมีไว้ กระทั่งมันกลายเป็นมาตฐานระดับโลก จากข้อเท็จจริง O2R กลายเป็นดิจิตอลมิกเซอร์ที่มืออาชีพให้การยอมรับมากที่สุดรุ่นหนึ่งในยุคนั้น ซึ่งสามารถทำงานโปรเจคสตูดิโอได้อย่างสบาย และเป็นจุดเปลี่ยนอุตสาหกรรมการผลิตงานดนตรีไปตลอดกาล

 

 

O3R

 

          ปลายยุค 90 ในปี 1997 ยามาฮ่า เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่นใหม่กระทัดรัดนั่นคือรุ่น O3D (โอทรีดี) สำหรับรุ่นนี้เป็นคอนโซลที่ให้ทั้งพลังและการทำงานคล้ายกับ O2R แต่ออกแบบให้มีขนาดเล็กกว่า สามารถทำเป็นแร็คมิกเซอร์ได้ จุดเด่นของ O3R คือรองรับการทำงานเซอร์ราวด์ได้ และมีการอัพเดตซอฟต์แวร์ซึ่งสามารถใช้เป็นรีโมทคอนโทรลจาก ESAM II ซึ่งเป็นอุปกรณ์ตัดต่อวิดีโอ กลุ่มเป้าหมายของคอนโซลรุ่นนี้คือกลุ่ม Post-Production สำหรับฟรีเจอร์ของ O3R สามารถใช้เมาส์คอมพิวเตอร์เชื่อมต่อและใช้เพิ่มคลิกคำสั่งต่างๆ บนตัวคอนโซลได้

 

 

O1V เวอร์ชันแรก

 

          ถัดจากนั้นในช่วงปี 1998 ยามาฮ่า เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น O1V หลังจากประสบความสำเร็จกับรุ่น ProMix 01 มาแล้ว คราวนี้มีการออกแบบหน้าตากันใหม่ พร้อมกับฟรีเจอร์ที่สามารถใช้งานร่วมกับการ์ดออปชันตระกูล Mini-YGDAI ซึ่งจะมีสล็อตด้านข้างตัวเครื่องสำหรับติดตั้งเข้าไป ตัวบอดี้ออกมาให้มีขนาดเล็กกว่า O2R และ O3R โดยมีกลุ่มเป้าหมายคืองานบันทึกเสียงด้วยระบบดิจิตอล รวมถึงงานที่ต้องการเชื่อมต่อกับลำโพงแบบมีเพาเวอร์ในตัว ด้วยขนาดเล็กกระทัดรัด แต่สามารถทำงานไลฟ์ซาวด์ได้

  

 

PM1D บอร์ดคอนโซลสำหรับงานไลฟ์ซาวด์

 

          ยุคทศวรรษ 2001 ยามาฮ่าเปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น PM1D จากที่เปิดตัว O2R และมียอดขายแบบถล่มทลายมาแล้ว คราวนี้ ยามาฮ่า ยังไม่หยุดพัฒนาระบบดิจิตอล ฝ่ายวิศวกรได้เริ่มมองไปยังตลาดที่เป็นงานไลฟ์ซาวด์ ซึ่งตัว PM ซีรี่ส์ เปิดตัวมาเพื่อตอบโจทย์งานด้านนี้โดย เฉพาะ ผลลัพธ์คือได้สร้างความสั่นสะเทือนต่อวงการอีกครั้ง และเป็นประวัติการณ์ของดิจิตอลมิกเซอร์สายพันธ์ใหม่ในยุคนี้ สำหรับ PM1D เป็นดิจิตอลมิกเซอร์ตัวแรกซึ่งอยู่ใน ซีรี่ส์ PM กลุ่มเป้าหมายคืองานไลฟ์ซาวด์ พร้อมกับคอนโทรลเซอร์เฟซที่แยกกัน และมีเอ็นจิ้น DSP และ I/O ต่าง ๆ เชื่อมต่อกันเป็นระบบ ทำให้ระบบมีความแข็งแกร่งขึ้นและไม่มีปัญหาเรื่องน้อยส์และการรบกวนกันเอง ตามที่ระบบเก่าเผชิญมานานหลายทศ วรรษ สำหรับ PM1D ยังออกแบบปลั๊กอินการ์ดให้สามารถเชื่อมต่อ I/O แบบอะนาลอก ให้สามารถทำงานร่วมกับอุปกรณ์อะนาลอกอย่าง PM5000 ได้ สำหรับ PM1D ถือเป็นก้าวสำคัญและเป็นก้าวแรกในการสร้างคุณภาพเสียง ซึ่งมี DSP จำนวน 2 เอ็นจิ้น สามารถเชื่อมเข้าด้วยกัน หรือการเชื่อมต่อแบบ mirror mode และมีเคเบิลการเชื่อมต่อในลักษณะ redundant ทำให้ระบบมีความเสถียรสูงขึ้น พร้อมกับฟังก์ชันทางดิจิ ตอลครบถ้วน ทั้งจำนวน I/O ที่สามารถขยายได้ถึง 48 mix และเมทริก 24 บัสเอาต์พุต ตัวบอร์ด PM1D เป็นอุปกรณ์ที่ถูกนำมาแก้ปัญหางานไลฟ์ซาวด์ระดับไฮ-เอ็นด์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเสถียร ความรวดเร็ว ฟังก์ชันและคุณภาพบอร์ดตัวนี้ตอบโจทย์ได้ครบถ้วน

 

          เมื่อเข้าสู่ทศวรรษ 2002 ยามาฮ่า เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น DM2000 รุ่นนี้เป็นคอนโซลที่ให้มีระดับแซมปลิ้งเรทสูงถึง 96kHz และมีจำนวน 96 แชนเนล รองรับการทำงานเซอร์ราวด์และโปรดักชันทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นงานมิกซ์หรือทำเป็นมอนิเตอร์ก็ตาม พร้อมกับช่องเชื่อม ต่อรีโมทขนาด 9-pin ซึ่งสามารถเชื่อมกับซอฟต์แวร์ DAW เช่น Steinberg Nuendo นอกจากนั้นตัว DM2000 สามารถติดตั้งการ์ดออปชันขนาด 16 แชนเนลแบบ Mini-YGDAI เพื่อส่งสัญญาณไปยังอุปกรณ์ภายนอกได้ ด้วยขนาดที่ไม่ใหญ่มากและไม่เล็กจนเกินไป ทำให้กลุ่มโปรดักชันต่าง ๆ คว้าเอาไว้ แม้งานไลฟ์ซาวด์ก็สามารถนำไปใช้ได้ หรือจะเป็นสตูดิโอก็ยิ่งเหมาะสม และรุ่นเวอร์ชัน 2 ถูกปล่อยออกมาเพื่อรองรับงานไลฟ์ซาวด์โดยตรง ถัดมาในช่วงนั้น ยามาฮ่า ได้เปิดตัวคอนโซลรุ่น O2R96 หลังจากก้าวแรกที่เปิดตัว O2R มาแล้วและตัว O2R96 ได้ตอกย้ำความสำเร็จอีกครั้ง เนื่องจากบอร์ดรุ่นนี้ได้พัฒนาคู่ขนานกับบอร์ด DM2000 และรวมถึงได้บรรจุเทคโนโลยีและฟรีเจอร์ที่ล้ำยุคเฉกเช่นเดียวกัน ทำให้บอร์ดทั้งสองตระกูลกลายเป็นสัญลักษณ์ของอุปกรณ์ดิจิตอลที่ให้คุณภาพเสียงดี มีสมรรถนะพร้อมทั้งโดดเด่นด้วยฟังก์ชันใหม่ๆ

 

          ในช่วงทศวรรษ 2003 ยามาฮ่าได้เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น DM1000 ซึ่งมีสเป็กสูงพอสมควรคือรองรับอินพุตได้ถึง 48 แชนเนล แต่ตัวคอนโซลกลับมีขนาดเล็ก ในเวอร์ชัน 2 รองรับการเชื่อมต่อกับรีโมทคอนโทรล ESAM II ซึ่งเป็นอุปกรณ์ตัดต่อวิดีโอ ซึ่งเดิมทีความสามารถนี้ทำได้เฉพาะรุ่น O3R และรุ่นนี้ดูเหมือนจะประยุกต์ใช้กับอุปกรณ์ดิจิตอลต่างๆ ได้มากมาย จากโปรดักชันยันงานระดับบรอดคาสต์ หรืองานไลฟ์ซาวด์ก็ทำได้ สามารถนำไปทำได้ทุกอย่างตามที่ผู้ใช้ต้องการ เรียกว่าเป็นบอร์ดดิจิตอลที่สามารถใช้งานได้แบบอเนกประสงค์ครอบจักรวาลที เดียว ช่วงเวลาเดียวกัน ยามาฮ่า ยังเปิดตัวดิจิตอลคอนโซลรุ่น O1V96 ซึ่งบอร์ดรุ่นนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้กับงานของมืออาชีพ ตั้งแต่โปรดักชันจนถึงสตูดิโอส่วนตัว และงานไลฟ์ซาวด์ก็ทำได้ไม่แพ้รุ่นอื่นๆ สำหรับ O1V96 เป็นอีกรุ่นที่มีความสามารถรอบด้าน ภายใต้บอร์ดขนาดเล็ก และรองรับแซมปลิ้งเรทสูงถึง 96kHz มีขนาดมอเตอร์เฟดเดอร์ 100mm พร้อมรองรับการมิกซ์แบบเซอร์ราวด์ และสามารถควบคุมการทำงานซอฟต์แวร์ DAW ได้อีกเล็กน้อย นับเป็นบอร์ดดิจิตอลเหมาะกับมือใหม่ที่เริ่มเบนเข็มมาเล่นดิจิตอลมิกเซอร์

 

          ช่วงทศวรรษ 2004 ยามาฮ่า เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น PM5D ซึ่งได้ตอบสนองต่อกลุ่มที่ต้องการคอนโซลทำงานอะไรก็ได้ บางครั้งผู้ใช้รู้สึกว่า PM1D มีขนาดไม่เหมาะกับตน ทางเลือกง่ายๆ อาจจะไปเล่นรุ่นที่เล็กลงมาคือ DM200 แต่นั่นสถานการณ์อาจจะไม่เอื้ออำนวยนักเพราะ สมรรถนะบางอย่างก็มีเฉพาะในรุ่น PM1D ดังนั้นตัว PM5D จึงเสนอทางเลือกใหม่ที่ให้คุณภาพที่อยู่ในเกรดเดียวกับ PM5D โดยลดจำนวนแชน เนลลงมา ซึ่งทาง ยามาฮ่า ระบุว่าตัวเลข 5 นั้นหมายถึง 0.5 ทำนองว่าเจอกันครึ่งทาง สำหรับฟรีเจอร์หลักๆ จะตอบสนองการเชื่อมต่อแบบบอร์ด อะนาลอกอินพุต ซึ่งจุดเชื่อมต่อจะวางตำแหน่งคล้ายๆ กับบอร์ดอะนาลอก การจัดการเฟดเดอร์ สทริป และส่วนอื่นๆ ทำให้มองดูแล้วคล้ายกับบอร์ดอะนาลอกมากๆ ทำให้ผู้ที่เคยชินกับอะนาลอกสามารถปรับตัวได้เร็ว ในขณะที่สมรรถนะไม่เป็นรองใคร ต่อมาในช่วงทศวรรษ 2005 ยามาฮ่า เปิดตัวบอร์ดรุ่นใหม่คือ M7CL ซึ่งการพัฒนารุ่นนี้เกิดจากคำถามที่ว่า "มิกเซอร์อะนาลอกให้เสียงสมจริงและใช้งานง่ายจริงหรือ" ซึ่งมีการดัดแปลงวิธีการสั่งงานด้วยระบบทัชสกรีนขึ้นเป็นครั้งแรก กล่าวคือวิธีการทำงานจะเปลี่ยนโฉมไปจากรูปแบบเดิมโดยสิ้นเชิง การเข้าถึงคีย์คำสั่งต่างๆ สามารถผสมผสานการทัชสกรีนและการใช้สวิตช์แบบเก่าๆ ได้ ซึ่งหลายๆ รุ่นก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่าง ยามาฮ่า จึงนิยามให้บอร์ดดิจิตอลให้ใช้งานง่ายๆ ถ้าไม่ง่ายก็อาจจะไม่น่าสนใจ แต่โดยพื้นฐานของทุกๆ ฟังก์ชันจะแบ่งออกเป็นสองเพจ ซึ่งตัว M7CL ได้นำเสนอนวัตกรรมใหม่คือ Centrallogic ซึ่งเป็นคอนเซ็บต์แรก ที่ให้ผู้ใช้เข้าถึงส่วนกลางของบอร์ดและทุกๆ แชนเนลภายใต้นิ้วของผู้ใช้

 

          ทศวรรษ 2006 ยามาฮ่า เปิดตัวบอร์ดรุ่นใหม่ชื่อ LS9 โดยมีกลุ่มเป้าหมายคือผับบาร์และไลฟ์เฮาส์ ซึ่งเป็นตลาดเกิดใหม่ที่น่าเข้าไปยึดครองให้ได้ และถือเป็นตลาดที่มีความชัดเจนในเรื่องความหลากหลายของกลุ่มเป้าหมายเป็นครั้งแรก เป็นทั้งกึ่งๆ มืออาชีพยันมือโปรทีเดียว โดยอาศัยต้นแบบที่พัฒนาจากรุ่น M7CL โดยใช้โนฮาวทั้งหมดใส่เข้าไปใน LS9 ซึ่งฟังก์ชันหลายๆ ตัวจะพบในบอร์ดรุ่นใหญ่ เพียงแต่ LS9 จะถูกย่อส่วนลงมา ทำให้มีฟังก์ชันพื้นฐานที่จำเป็นซึ่งสามารถทำงานไลฟ์ซาวด์ได้ โดยตระกูลนี้เปิดตัวออกมาเพียงสองรุ่นคือ LS9-16 และรุ่นใหญ่ขึ้นอีกคือ LS9-32

 

          ถัดไปในช่วงทศวรรษ 2010 ยามาฮ่า เปิดตัวบอร์ดรุ่นใหม่คือ M7CL-48ES รุ่นนี้มีการพัฒนาออปชันต่างๆ ที่มีความหลากหลายขึ้น มีทั้งสเตจบ็อกซ์และคอนโซลมิกซ์ หลังจากที่ M7CL ได้ประกาศศักดิ์ดามาแล้ว ซึ่งนับว่าเป็นต้นแบบของการต่อยอดจากรุ่นดังกล่าว และรุ่นนี้ ยามาฮ่า หมายมั่นปั้นมือที่จะทำให้บอร์ดนี้สามารถทดแทนการทำงานของบอร์ดอะนาลอกให้ได้ โดยรองรับชุดสเตจบ็อกซ์ถึงสามตัวคือรุ่น SB168-ES ซึ่งสามารถเชื่อมต่อกับคอนโซลโดยตรงผ่านพอร์ต EtherSound ซึ่งทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น การส่งสัญญาณต่างๆ สามารถผ่านตัว สเตจบ็อกซ์ ในปีนี้ตัว M7CL ได้ทำแอปฯชื่อ StageMix ออกมาสำหรับรันบน iPad ทำให้ผู้ใช้สามารถเซตอัพระบบและการทำมอนิเตอร์ได้สะดวกขึ้น รวมถึงทำให้การมิกซ์ของเอ็นจิเนียร์สะดวกขึ้น ไม่ว่าเขาจะอยู่ตำแหน่งใดๆ ก็ตาม

 

          ในปี 2011 ยามาฮ่า เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น O1V96i ซึ่งโดยพื้นฐานนั้นเป็นการต่อยอดแบบไมเนอร์เชนจ์ คือนำเอาเทคโนโลยีของการบันทึกเสียงแบบมัลติแทร็กมาใส่บนบอร์ด พร้อมกับแถมเอฟเฟ็กต์ VCM มาให้อีกด้วย ซึ่ง ยามาฮ่า เชื่อว่าจำเป็นต่อการทำงานไลฟ์ซาวด์ที่ต้องการลดภาระตู้แร็คเอฟเฟ็กต์ต่างๆ สำหรับการเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ผ่านพอร์ต USB สามารถรองรับอินพุต/เอาต์พุตได้ถึง 16 แชนเนล สามารถบันทึกเสียงผ่านซอฟต์แวร์ชื่อดังอย่าง Steinberg Cubase AI6 และซอฟต์แวร์ DAW อื่นๆ ที่ผู้ใช้คุ้นเคย ทำให้ผู้ใช้สามารถบันทึกเสียงในรูปมัลติแทร็กด้วยสายเคเบิลเพียงเส้นเดียว ถัดมาในปี 2012 ยามาฮ่าเปิดตัวบอร์ดรุ่นใหม่คือตระกูล CL จากความต้องการของตลาดดิจิตอล ซึ่งคอนโซลในตระกูลนี้สามารถตอบโจทย์กลุ่มหมายหลักๆ คืองานไลฟ์ซาวด์ พร้อมกับความรู้สึกที่ว่าสามารถรองรับการทำงานศิลปินได้ทุกแนวดนตรี มีเครื่องมือให้ครบครัน และแน่นอนทุกอย่างถูกบรรจุอยู่ในตระกูลนี้เกือบทั้งหมด พร้อมเทคโนโลยีล้ำหน้าที่ ยามาฮ่า ค้นขึ้นเอง

 

 

QL ซีรี่ส์

 

          ในปี 2014 ยามาฮ่า เปิดตัวบอร์ดตระกูล QL หลังจากที่เปิดตัว CL ไปเมื่อสองปีก่อนหน้านั้น ตัว QL ได้เจาะกลุ่มฐานลูกค้าที่มีขนาดเล็กลงแต่ไม่ถึงกับเป็นกลุ่มมือใหม่ ซึ่งดูเหมือนจะอยู่ในฐานขนาดกลาง จุดเด่นตระกูล QL ได้ออกแบบให้รองรับเน็ตเวิร์ก Dante ซึ่งเป็นโพรโตคอลใหม่วิ่งบนไอพีแอด เดรส สามารถเชื่อมต่ออุปกรณ์อื่นๆ รวมถึงการเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์เพื่อใช้บันทึกเสียงผ่านระบบ Dante Virtual Soundcard (DVS) โดย QL จะมีขนาดกระทัดรัดกว่า จัดได้ว่าเป็นอีกรุ่นหนึ่งที่ครบเครื่องภายใต้แนวคิด all-in-one  ทั้งในด้านโพรเซสซิ่ง การเราท์ติ้งสเกลงานไลฟ์ซาวด์ขนาดเล็กไปหากลาง งานอีเว้นต์ที่เน้นการใช้เสียงพูด และการติดตั้งในรูปแบบอื่นๆ อีกมากมาย

 

 

TF ซีรี่ส์

 

          สำหรับในปี 2015 ล่าสุด ยามาฮ่า เปิดตัวดิจิตอลมิกเซอร์ซีรี่ส์ใหม่คือรุ่น TF เป็นน้องใหม่สุด ฐานลูกค้าเป็นกลุ่มที่เน้นความประหยัด หรือเน้นงบประมาณที่ไม่มากนัก แต่สามารถนำไปใช้งานได้จากอีเว้นต์ขนาดเล็กไปหาคอนเสิร์ตขนาดกลาง โดยแบ่งไลน์การผลิตออกเป็น 3 รุ่น ได้แก่ TF5, TF3, TF1 จากใหญ่ไปหาเล็กตามลำดับ หากไล่เรียงภาพ รวมแต่ละรุ่นเริ่มจาก TF1 ซึ่งเป็นรุ่นเล็กสุดในซีรี่ส์นี้ สเป็กพื้นฐานจะประกอบด้วยมอเตอร์เฟดเดอร์จำนวน 17 ตัว หรือ 16 แชนเนล กับ 1 มาสเตอร์ รองรับการเชื่อมต่อสูงสุดที่ 40 อินพุต หรือ 32 โมโน บวก 2 สเตอริโอ กับอีก 2 รีเทิร์น มีช่องเชื่อมต่อบัส 20 ช่อง หรือ 8 โมโนกับอีก 6 สเตอริโอ พร้อมสเตอริโอบวกซับอีกอย่างละหนึ่งชุด มีกรู๊ป DCA 8 ชุดพร้อม Roll-out สำหรับ TF1 สามารถเชื่อมต่อกับสัญญาณอะนาลอกแบบไมค์/ไลน์ได้ 16 แชนเนลแบบขั้วต่อ XLR/TRS กับ RCA อีก 2 ช่อง ซึ่งเป็นไลน์สเตอริโออินพุต และมีเอาต์พุตจำนวน 16 ช่องสัญญาณแบบ XLR สามารถบันทึกเสียงและเพลย์แบ็กได้จำนวน 34x34 แชนเนล ผ่านพอร์ต USB 2.0 พร้อมกับช่องเชื่อมต่อ USB แบบสโตเรจเช่นแฟลชไดร์ฟหรือฮาร์ดไดร์ฟแบบ External และสุดท้ายสามารถติดตั้งการ์ดออปชันตระกูล NY64-D ซึ่งเป็นออดิโออินเทอร์เฟซการ์ดอีก 1 สล็อต

 

          สำหรับดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น TF3 เป็นรุ่นขนาดกลาง ฟรีเจอร์พื้นฐานประกอบด้วย 25 มอเตอร์เฟดเดอร์ หรือ 24 แชนเนล กับอีก 1 มาส เตอร์ มีช่องเชื่อมต่ออินพุต 48 ช่องสัญญาณ แบ่งเป็น 40 โมโนกับอีก 2 สเตอริโอและอีก 2 รีเทิร์น มี Aux จำนวน 20 ชุด แบ่งเป็น 8 โมโน กับอีก 6 สเตอริโอ พร้อมสเตอริโอหนึ่งชุดและ Sub บัส มีกรู๊ป DCA 8 ชุด พร้อม Roll-out สามารถเชื่อมต่อกับขั้วต่อ XLR/TRS จำนวน 24 ช่องสัญ ญาณ กับอีก 2 RCA ไลน์อินพุต และช่องเอาต์แบบ XLR จำนวน 16 ช่อง รองรับการบันทึกเสียง/เพลย์แบ็ก 34x34 แชนเนล ผ่านพอร์ต USB 2.0 และพอร์ต USB อีก 2x2 ช่องสำหรับอุปกรณ์สโตเรจ และการ์ดออปชัน NY64-D อีก 1 สล๊อต สำหรับดิจิตอลมิกเซอร์รุ่น TF5 ซึ่งเป็นรุ่นเรือธงในซีรี่ส์ TF มีฟรีเจอร์พื้นฐานคือมี 33 มอเตอร์เฟดเดอร์ หรือ 32 แชนเนล กับอีก 1 มาสเตอร์ มีอินพุต 48 ช่อง แบ่งเป็น 40 โมโน กับอีก 2 สเตอริโอและอีก 2 รีเทิร์น รองรับ Aux 20 ชุด แบ่งเป็น 8 โมโนกับอีก 6 สเตอริโอ พร้อมสเตอริโอและซับบัส พร้อมกรู๊ป DCA 8 ชุด ยังมีช่องเชื่อมต่อสัญญาณอะนาลอกอีก 32 แชนเนล ใช้ได้ทั้งขั้วต่อ XLR/TRS พร้อมอะนาลอก RCA 2 ชุด ส่วนเอาต์พุตรองรับสัญญาณอะนาลอกจำนวน 16 ช่อง และรันระบบการบันทึกเสียง/เพลย์แบ็กได้ 34/34 แชนเนล ผ่านพอร์ต USB 2.0 และชุดสำหรับอุปกรณ์สโตเรจ และสล็อตติดตั้งการ์ดออปชัน NY64-D อีกหนึ่งช่อง

 

          หากเปรียบเทียบ TF ทั้งสามรุ่นในด้านฮาร์ดแวร์ เรียงจาก TF1 / TF3 / TF5 จะพบว่าจำนวนมอเตอร์เฟดเดอร์หลักที่ต่างกันคือ 16 / 24 / 32 แชนเนล ส่วนอินพุต TF5 / TF3 จะเท่ากันคือมี 48 อินพุต สิ่งที่ทั้งสามรุ่นเหมือนกันคือจำนวนอะนาลอกเอาต์พุตมีจำนวน 16 แชนเนล และความสามารถในการบันทึกเสียง/เพลย์แบ็กและสล็อตการ์ดออปชันมีเท่ากันคือหนึ่งแชนเนล ในส่วนการ์ดออปชัน NY64-D เป็นการ์ด Dante I/O ซึ่งยามาฮ่ามีแผนจะวางตลาดประมาณไตรมาสที่สองของปี 2016 หน้าที่หลักๆ ของการ์ดตัวนี้คือจะเป็นออดิโออินเทอร์เฟซการ์ด สามารถรันได้ 64 อินพุตและ 64 เอาต์พุต โดยไม่มีการบีบอัดข้อมูล แซมปลิ้งเรทที่ 48kHz ความละเอียด 24-bit การ์ดนี้รันบนระบบ Dante เน็ตเวิร์ก ซึ่งสามารถใช้ร่วมกับ Tio1608-D ซึ่งเป็น I/O อีกตัวซึ่งทำหน้าที่เป็นสเตจบ็อกซ์สามารถรันได้สูงถึง 48 อินพุตและ 24 เอาต์พุต (เนื้อหาอื่นๆ ที่เกี่ยวกับบอร์ดตระกูล TF ท่านสามารถติดตามอ่านได้จากคอลัมน์ Special reports ย้อนหลัง) นับระยะเวลาที่ ยามาฮ่า ผลิตดิจิตอลมิกเซอร์ออกสู่ตลาดจนถึงปัจจุบันก็ราวๆ 28 ปี อันที่จริง ยามาฮ่า มีดิจิตอลมิกเซอร์รุ่นอื่นๆ อีกหลายรุ่น ในบทความนี้ ผู้เขียนหยิบมานำเสนอเฉพาะรุ่นที่เด่นๆ เท่านั้น...

 

 

... (โปรดติดตามอ่านในตอนต่อไป..)...