ปิยะ สมบุญสำราญ
RHCE/MCSE/CEH
ผู้คนส่วนใหญ่ผูกพันพึ่งพาโลกออนไลน์ ทั้งการทำงานหรือกระทั่งชีวิตส่วนตัว บางครั้งก็มากเกินไป จนก่อให้เกิดปัญหาธรรมดาที่ไม่ธรรมดากับการอ่าน Line สาย Admin ก็เช่นกัน
ในปัจจุบันนี้ชีวิตส่วนใหญ่ของ Admin จะผูกพันอยู่กับโลกออนไลน์อย่างมาก เรียกว่าทั้งกระบวนการดำเนินชีวิต การเอาชีวิตรอด การทำงาน แม้กระทั่งชีวิตส่วนตัวก็ล้วนแล้วแต่ต้องพึ่งพาโลกออนไลน์ทั้งสิ้น จนบางครั้งก็รู้สึกว่ามากเกินไปเหมือนกัน แถมบางเรื่องที่ดูธรรมดาที่ไม่น่าจะต้องใช้ชีวิตแบบสังคมออนไลน์ บรรดาเราเหล่า Admin ก็ยังพยายามที่จะทำให้เรื่องราวเป็นเรื่องออนไลน์จนได้ เรียกว่าถ้าทำอะไรด้วยวิธีธรรมดาๆ ที่ไม่ต้องออนไลน์แล้วมันดูไม่ทันยุคทันสมัยครับ และการดำรงชีวิตแบบออนไลน์ของ Admin นี่เองที่ก่อให้เกิดปัญหาธรรมดาที่ไม่ธรรมดาขึ้นครับ
เช้าวันหนึ่งที่ห้องคอมพิวเตอร์บรรดาเราเหล่า Admin ทั้งหมดกำลังเข้าสู่โหมดออนไลน์ ต่างคนต่างนั่งอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ มือข้างหนึ่งอยู่บนคีย์บอร์ดเครื่องคอมพิวเตอร์ อีกมือหนึ่งถือสมาร์ทโฟนและข้างๆ ตัวยังมีโน้ตบุ๊กและแท็บเล็ตอีกคนละเครื่อง ท่าทางดูวุ่นวายกับโลกออนไลน์ของตนโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรกัน บรรยากาศที่มี Admin เต็มห้องจึงดูวังเวงยังไงชอบกล
“ติ๊งต่อง...” มีเสียงเตือนแจ้งว่ามีคนส่งข้อความมาทางแอพพลิเคชั่น Line ที่ติดตั้งไว้บนคอมพิวเตอร์ขนาดจอ 21 นิ้วบนโต๊ะของผู้เขียน เนื่องจากผู้เขียนไม่ถนัดที่จะใช้แอพพลิเคชั่น Line ผ่านสมาร์ทโฟนเพราะสายตาผู้เขียนมีปัญหา เวลาที่ต้องเล่น Line บนมือถือทีไร ผู้เขียนต้องพกแว่นสายตากับแว่นขยายทุกที
ผู้เขียนโชคดีมากที่ Line มีเวอร์ชั่นที่ติดตั้งได้บนเครื่องคอมพิวเตอร์ได้ด้วย ทำให้ผู้เขียนเป็นอิสระและไม่จำเป็นต้องพกแว่นขยายอีกต่อไป (ลำบากหน่อยก็คือต้องพกเครื่องคอมพิวเตอร์จอ 21 นิ้วไปไหนมาไหนแทน)
ตามปกติแล้วผู้เขียนไม่ค่อยถนัดกับสังคมออนไลน์เท่าไรนัก เนื่องจากเป็น Admin รุ่นเก่าที่เคยใช้แผ่นดิสเก็ตต์แบบออฟไลน์มาก่อน แต่ว่าผู้เขียนต้องหันมาเล่นและใช้งาน Line เนื่องจากถูกหัวหน้าบังคับให้เล่น หัวหน้าเองก็กำลังสนุกสนานกับการเล่น Line มากๆ จะติดต่อสั่งงานอะไรตอนนี้ก็ไม่โทรศัพท์มาหาแล้ว แต่จะใช้วิธีการส่งข้อมูลผ่านทาง Line แทน
ในยุคแรกๆ คนที่ใช้แอพพลิเคชั่น Line จะถูกเรียกว่าคน “เล่น Line” เนื่องจาก Line ถูกมองว่าเป็นการ “เล่น” ไม่ใช่การ “ทำงาน” ถึงขนาดที่ต้องบล็อกไม่ให้ยูสเซอร์เล่นไลน์ในเวลางานเลยทีเดียว แต่ว่าทุกวันนี้ Line ได้ถูกเลิกทาสจากระบบเครือข่ายแล้ว เนื่องจากถือว่าเป็นเครื่องมือสำคัญอย่างหนึ่งในการทำงาน ทุกวันนี้ยูสเซอร์มีอิสระในการใช้ Line โดยที่ไม่มีการปิดกั้นแต่อย่างใด แถมผู้ที่ใช้ Line ในการติตต่อประสานงานยังดูเป็นผู้ที่ทันยุคทันสมัยอีกด้วย
ผู้เขียนเหลือบตามองข้อความแจ้งเตือนไลน์โดยไม่ต้องเปิดแอพพลิเคชั่น Line ขึ้นมาอ่าน ซึ่งวิธีนี้เป็นการอ่าน Line โดยที่ผู้ส่งไม่ทราบว่าเราอ่าน Line แล้ว ทำให้สามารถปฏิเสธหัวหน้าได้ว่าเรายังไม่ได้อ่าน Line
Line หัวหน้า : คุณปิยะ ว่างหรือเปล่า เปิด Line ด้วย
Line หัวหน้า : {สติกเกอร์ Good morning}
เรื่องอะไรจะไปเปิด Line ล่ะครับ แค่เห็นข้อความแจ้งเตือนก็รู้เรื่องแล้ว ขืนไปเปิด Line หัวหน้าก็รู้น่ะซิว่าเราอ่านข้อความแล้ว ทีนี้ก็อู้งานไม่ได้เลย การอ่านข้อความโดยที่ไม่ให้ผู้ส่งรับทราบว่าเราอ่านแล้ว Admin เรียกกันว่า “Line แอบ”
Admin วันละคำ
“Line” เป็นแอพพลิเคชั่นสังคมออนไลน์ที่นิยมมากที่สุดในประเทศไทย (ประเทศอื่นเขานิยมอย่างอื่นกัน เช่น WhatApp, Wechat ฯลฯ) Line มีไว้สำหรับส่งข้อความ สติกเกอร์ เสียง วิดีโอ พูดคุยออนไลน์ คุยแบบเห็นหน้าก็ได้ ทำได้หมดทุกอย่าง (เวอร์ชั่นต่อไปอาจจะหุงข้าว ซักผ้าได้ด้วย)
Line เวอร์ชั่นแรกๆ เป็นที่นิยมสำหรับกลุ่มวัยรุ่นและ Admin แต่ Line ในปัจจุบันเป็นที่นิยมมากสำหรับหัวหน้าและผู้สูงวัยสำหรับส่งข้อความสวัสดีในยามเช้าและสั่งงานลูกน้องในเวลาค่ำคืน
ส่ง Line
ส่งข้อความ สติกเกอร์ รูปภาพ วิดีโอ ฯลฯ ผ่านแอพพลิเคชั่น Line แต่ก่อนเป็นการส่งข้อมูลทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวกับงาน แต่ในปัจจุบันงานทุกอย่างถูกสั่งงานผ่าน Line ทั้งวันทั้งคืน บางทีนั่งอยู่ติดกันก็สั่งงานทาง Line (จะได้มีหลักฐานว่าสั่งไปแล้ว)
เล่น Line
เล่นก็คือเล่นครับ คือการรับ ส่ง อ่าน ดู พูดคุยอย่างสนุกสนานผ่านโปรแกรม Line ในสมัยก่อนหมายถึงการเล่นอย่างเดียวที่ไม่ได้ทำงาน แต่ในปัจจุบันนี้ถูกเรียกว่าเป็นการทำงานผ่านการเล่น Line เนื่องจากหัวหน้าเองก็เล่น Line
Read Line
ข้อความแจ้งเตือนถึงผู้ส่ง (หรือหัวหน้า) ว่าผู้รับ (หรือ Admin) ได้อ่านข้อความแล้ว เป็นฟังก์ชั่นการทำงานที่
• ผู้ส่ง (หรือหัวหน้า) อยากให้ขึ้น จะได้ทราบว่าผู้รับ (หรือ Admin) ได้อ่านข้อความแล้ว แต่
• ผู้รับ (หรือลูกน้อง) ไม่อยากให้ขึ้นว่าอ่านแล้วหรือยัง (แบบว่าบางครั้งไม่อยากให้รู้ว่าอ่านแล้ว เพราะไม่อยากตอบหรือไม่อยากรับงาน)
Notification Line
การแจ้งเตือนผู้รับ (Admin) ว่ามีข้อความเข้า (จากหัวหน้า) และแสดงข้อความล่าสุดให้เห็น แต่ไม่ขึ้น Read ที่ผู้ส่ง (หัวหน้า) สามารถอ้าง (หัวหน้า) ได้ว่า (Admin) ยังไม่ได้อ่าน Line
ข้อเสียของการดูการแจ้งเตือน
1. ดูแล้วไม่ขึ้น Read ให้หัวหน้าเห็น
2. ขึ้นเฉพาะข้อความสุดท้าย
3. ถ้าประโยคยาวๆ จะมองเห็นไม่หมด ต้องเดาเอาเอง และมักจะเดาผิดเดาถูก
4. ถ้าไม่ขึ้น Read บ่อยๆ อาจจะมีผลต่อความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานของ Admin ได้
Line แอบ
การที่ Admin แอบอ่าน Line ผ่าน Notification โดยไม่ให้ขึ้นสถานะ Read ที่เครื่องหัวหน้า
ผู้เขียนใช้วิธีอ่าน Line แบบ “Line แอบ” โดยการแอบอ่าน Line จากการแจ้งเตือน (Notification) เพื่อไม่ให้หัวหน้ารู้ว่าอ่าน Line ไปแล้ว ซึ่งก็ได้ผลดีสำหรับผู้เขียน แต่รู้สึกว่าหัวหน้าจะเริ่มโกรธครับ
Line หัวหน้า : ถ้าอ่านแล้วตอบด้วย ด่วน
Line หัวหน้า : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนทำหน้าสงสัย}
Line หัวหน้า : ขอโทษทีถ้ายังไม่ได้อ่าน Line ก็บอกด้วย จะได้ไม่ต้องคุย
Line หัวหน้า : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนทำท่ารอคำตอบ}
หัวหน้าส่ง Line ต่อมาอีกสามบรรทัด ผู้เขียนรีบเปิด Line ส่งข้อความแก้ตัวทันที
Line ผู้เขียน : ยังไม่ได้อ่าน Line ครับ
ผู้เขียนแก้ตัว ยืนยันว่ายังไม่ได้อ่าน Line
Line หัวหน้า : {Sticker ตัวการ์ตูนทำหน้าโกรธ}
Line หัวหน้า : ไม่ได้อ่านแล้วตอบได้ยังไง
เอาล่ะซิ...ยุ่งแล้ว หลงกลเปิด Line ตอบไปแล้ว คราวนี้ข้อความคงขึ้นที่หน้าจอของเครื่องหัวหน้าเลยว่าเราอ่านแล้ว แถมมีการตอบแก้ตัวกลับไปอีก
Line ผู้เขียน : ขอโทษครับ พิมพ์ผิด
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนทำหน้าตกใจ}
Line ผู้เขียน : เพิ่งมาเปิด Line ครับ
ผู้เขียนรีบแก้ตัวว่าพิมพ์ผิด แต่หัวหน้าคงไม่เชื่อหรอกครับ
Line หัวหน้า : ยุ่งอยู่หรือเปล่าคุณปิยะ
Line ผู้เขียน : ยุ่งครับ ยุ่งมาก
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนกำลังยุ่งมาก}
Line หัวหน้า : พอจะปลีกตัวมาที่ฝ่ายบัญชีหน่อยได้หรือเปล่า
พอได้ยินชื่อฝ่ายบัญชีแล้วก็หนาวครับ นึกถึงบรรดาแฮกเกอร์รุ่นเยาว์ในตอนก่อนๆ ที่มาป่วนที่ห้องคอมพิวเตอร์แล้วยังเข็ดไม่หายเลย จึงบอกไปว่ายุ่งมาก จะได้ไม่ต้องไปที่ฝ่ายบัญชี
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์รูปการ์ตูนหน้าเศร้า}
Line ผู้เขียน : คงจะไม่ได้ครับ ทางนี้งานยุ่งมาก
Line หัวหน้า : ว๊า...เสียดายจัง
Line หัวหน้า : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนร้องไห้น้ำตาไหล}
ผู้เขียนเริ่มสงสัยว่าจะมีอะไร ใจหนึ่งก็กลัวจะวุ่นวาย อีกใจหนึ่งก็กลัวว่าจะเป็นงานสำคัญ แต่ว่าถ้าเป็นงานสำคัญหัวหน้าก็คงสั่งการมาแล้ว แต่นี่ไม่ได้สั่งการ แค่สอบถามว่าว่างหรือเปล่า
จนในที่สุดผู้เขียนทนไม่ไหวก็เลยต้อง Line ถามไปว่ามีเรื่องอะไร
Line ผู้เขียน : หัวหน้ามีเรื่องอะไรหรือครับ
Line หัวหน้า : ผมลืมบอกพวกคุณไป มาที่ฝ่ายบัญชีหน่อย เขามีงานเลี้ยงขอบคุณที่เราไปช่วยงานปิดบัญชีเขาและช่วยเลี้ยงดูเด็กๆ ให้ด้วย ของกินเพียบเลย พาลูกน้องมาให้หมดเลยนะ แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนตกใจ}
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนน้ำลายไหล}
Line ผู้เขียน : ครับผม ว่างแล้วครับ ไปเดี๋ยวนี้ครับ
Line หัวหน้า : อ้าว...ไหนว่ายุ่ง
Line ผู้เขียน : ว่างแล้วครับ เรื่องกินเรื่องใหญ่
ผู้เขียนลุกขึ้นจากโต๊ะจะรีบวิ่งไปที่ฝ่ายบัญชี เนื่องจากเรื่องกินสำหรับ Admin แล้วถือว่าเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แล้วก็ขยับปากเรียกบรรดา Admin
“ใครว่างบ้าง” ผู้เขียนเอ่ยปากถามเสียงดังว่ามีใครว่างบ้าง แต่ทุกคนล้วนตกอยู่ในภวังค์ของการออนไลน์ ไม่มีใครตอบ นั่งทำตัวเกร็งๆ อาจกลัวว่าจะถูกเรียกใช้งานก็ได้ ผู้เขียนเลยเปลี่ยนใจหันไปส่งคำถามผ่าน Line แทน
Line ผู้เขียน : พวกเรา...ใครว่างบ้าง
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนทำหน้าสงสัย}
ผู้เขียนส่งข้อมูลถามบรรดา Admin ผ่าน Line ไปยังกลุ่ม Admin ที่กลุ่มนี้มีสมาชิกอยู่ 4 คน คือผู้เขียน Admin แก้ว Admin ชัยและ Admin น้องพร
เงียบ...(กริ๊บ) แต่ว่า Admin ขยับตัวกันเล็กน้อยทั้ง Admin แก้ว Admin ชัยและ Admin น้องพร อาการนี้ Admin จะเป็นกันทุกคนเมื่อถูกถามว่า “ว่างหรือเปล่า” ซึ่งหมายความว่าซีพียูของบรรดา Admin กำลังประมวลผลอยู่ว่าจะตอบว่าว่างหรือไม่ดี ตอบว่าว่างแล้วจะคุ้มหรือไม่ ตอบแล้วงานจะเข้าหรือไม่ ก็เลยนิ่งไว้ก่อนดีกว่า ผู้เขียนจึงส่งข้อมูลผ่าน Line ถามซ้ำเมื่อไม่ได้รับคำตอบ
Line ผู้เขียน : อ้าว...ว่าไง ใครว่างบ้าง
เงียบ...(กริ๊บ) และทำตัวนิ่งไม่ไหวติง เนื่องจากถ้าใครขยับจะถูกเรียกใช้งานทันที และถือว่ากำลังว่างอยู่เนื่องจากสามารถขยับตัวได้
ผู้เขียนก้มหน้าดูที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ขนาด 21 นิ้วของผู้เขียนที่เพิ่งส่งข้อความไปผ่านแอพพลิเคชั่น Line ก็ปรากฏว่าไม่มีข้อความขึ้นว่า read (หมายความว่าผู้รับได้อ่านข้อมูลแล้ว) แสดงว่า Admin ทุกท่านยังไม่มีใครอ่าน Line ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ เพราะ Admin ทุกท่านนั่งจับจ้องอยู่ที่หน้าจอ ถ้าผู้เขียนส่ง Line ไปก็ต้องเห็นข้อความอยู่แล้ว
แต่ทว่า เอ...Admin ทุกคนก็นั่งอ่านหน้าจออยู่ ทำไมโปรแกรม Line ของผู้เขียนถึงไม่ขึ้นข้อความว่ามีคนอ่านเลยสักคน เกิดอะไรขึ้น ผู้เขียนลุกขึ้นชะโงกหน้าและยืดคอขึ้นแบบยีราฟเพื่อดูหน้าจอของ Admin แต่ละคน ก็เห็นว่าทุกคนเปิดหน้าจอ Line ค้างไว้เป็นสีเขียว ถึงจะมองเห็นไม่ชัด แต่ก็พอเดาได้ว่าเป็นหน้าจอของแอพพลิเคชั่น Line แต่ทำไมไม่ขึ้นข้อความว่าอ่าน Line แล้วที่หน้าจอของผู้เขียน หรือว่าบรรดาเหล่า Admin ใช้วิธีอ่าน Line จากการแจ้งเตือน ทำให้ผู้เขียนไม่เห็นข้อความ Read ผู้เขียนนั่งทบทวนหาวิธีการจัดการกับ Admin ที่นั่งอยู่หน้าจอ แต่แกล้งทำเป็นว่าไม่อ่าน Line
สามปีผ่านไป...ยังไม่มีเสียงตอบรับจาก Admin ที่ท่านเรียก
“ปัง...” ผู้เขียนแกล้งตบโต๊ะอย่างแรงเพื่อเรียกร้องความสนใจจาก Admin ซึ่งก็ได้ผลแค่ทำให้ Admin ทุกคนในห้องสะดุ้งเท่านั้น แต่ก็ยังคงนิ่งเฉยต่อไปเนื่องจากกลัวงานจะเข้า
Line ผู้เขียน : ตกลงไม่มีใครว่างนะ…
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนทำหน้าโกรธ (มาก)}
ผู้เขียนส่ง Line ซ้ำอีกครั้งด้วยสำเนียงโกรธ
ปรากฏว่า Admin ทุกคนยังนิ่งเงียบตัวแข็งเป็นเครื่องเซิร์ฟเวอร์ เพราะว่าถ้ามีใครขยับตัวหรือมีใครตอบ Line หรือเปิด Line ก็จะถือว่าคนนั้นว่างและจะได้รับมอบหมายให้เป็นคนทำงานไป
แบบนี้ต้องแกล้งครับ...
Line ผู้เขียน : ใครลืมของไว้ที่โต๊ะพี่เนี่ย
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนกำลังสงสัย}
ผู้เขียนถามไปใน Line แล้วรอ...
ที่หน้าจอผู้เขียนไม่มีการขึ้นสถานะแจ้งการ Read แต่ว่า Admin ทุกคนค่อยๆ หันมามองที่โต๊ะผู้เขียน พอหันมาเจอสายตาผู้เขียนที่จ้องเขม็งอยู่ก็สะดุ้งกันหมด แล้วรีบหันกลับอย่างรวดเร็ว เรียกว่าคอแทบหักเลยทีเดียว
แบบนี้แสดงว่าอ่าน Line แบบ “Line แอบ” กันทุกคน คือรับทุกข้อมูลแต่จะเลือกตอบเฉพาะข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองเท่านั้น ถ้าเป็นอย่างอื่น เช่น การสั่งงานจะไม่รับ แบบนี้ต้องจัดการให้เข็ดหลาบ
Line ผู้เขียน : ว้า...ไม่มีใครอ่าน Line เลย ของกินตั้งเยอะ ทำไงดีเนี่ย
Line ผู้เขียน : {ส่งรูปภาพอาหารเต็มโต๊ะ}
ได้ผลเล็กน้อยครับ ของกินกับ Admin นั้นเกิดมาคู่กัน Admin ทุกคนก้มลงมองที่หน้าจอเขม็งแบบว่าแทบจะกินจอภาพเข้าไปเลย ต่างคนต่างขยับตัวคว้าทิชชูมาซับปาก แต่ว่าไม่มีใครตอบ Line ครับ อาจจะคิดว่ากำลังโดนผู้เขียนหลอกอยู่ก็ได้
ผู้เขียนเดินออกจากห้องไปแบบอารมณ์ดี ฮัมเพลง มุ่งหน้าไปยังฝ่ายบัญชี โดยมีบรรดา Admin มองตามด้วยความสงสัย แต่ไม่มีใครขยับตัว เมื่อพ้นประตูห้องผู้เขียนก็ส่ง Line จากโทรศัพท์มือถือไปยังกลุ่ม Admin อีกครั้ง
Line ผู้เขียน : ไม่มีใครว่าง พี่ไปกินคนเดียวก็ได้
Line ผู้เขียน : ที่ฝ่ายบัญชีเขามีงานเลี้ยง หัวหน้า Line มาบอกให้ชวนพวกเราไปกิน แต่ว่าไม่เป็นไรถ้าไม่มีใครว่าง พี่ไปกินคนเดียวก็ได้
Line ผู้เขียน : {สติกเกอร์ตัวการ์ตูนกำลังหัวเราะและน้ำลายหยด}
Line ผู้เขียน : ไปก่อนนะ พี่หิวมากจะฟาดให้เรียบเลย
Line ผู้เขียน : ห้ามมากันหมดนะ เหลือคนที่อ่าน Line คนสุดท้ายไว้เฝ้าห้องหนึ่งคน
เมื่อส่ง Line จากโทรศัพท์มือถือเรียบร้อย ผู้เขียนก็ออกวิ่งทันที...
เท่านั้นเองครับ Line ระเบิดเลยครับ เสียงแจ้งเตือนข้อความ Line จากบรรดา Admin ดังขึ้นระงม สถานะข้อความที่ผู้เขียนส่งออกไปยังกลุ่ม Admin เปลี่ยนเป็น Read ทั้งหมด พร้อมกับขึ้นข้อความ
Line Admin : ผมว่างครับ
Line Admin : ไปกินด้วย
Line Admin : รอด้วยเพคะ
ถ้าใครผ่านไปผ่านมาในวันนั้นจะเห็น Admin วิ่งตามกันเป็นพรวนไปยังฝ่ายบัญชีโดยมีเป้าหมายที่งานเลี้ยงและของกิน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาบรรดาเราเหล่า Admin ก็ไม่มีใครอ่าน Line จาก Notification หรือ Line แอบอีกเลย
เอวังก็มีด้วยประการล่ะฉะนี้...สาธุ
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 www.thailandindustry.com
Copyright (C) 2009 www.thailandindustry.com All rights reserved.
ขอสงวนสิทธิ์ ข้อมูล เนื้อหา บทความ และรูปภาพ (ในส่วนที่ทำขึ้นเอง) ทั้งหมดที่ปรากฎอยู่ในเว็บไซต์ www.thailandindustry.com ห้ามมิให้บุคคลใด คัดลอก หรือ ทำสำเนา หรือ ดัดแปลง ข้อความหรือบทความใดๆ ของเว็บไซต์ หากผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของบทความนี้ไปใช้ ดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
